heaitin (subst.)
- 1. (subst.) frafall
- 2. avskjed fra embete eller stilling
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
heaitin lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Actio+Gen Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- aktio genitiv
- Actio+Nom Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- aktio nominativ
- Der/NomAct
-
- avledet handlingsnomen subst. ent. genitiv
- avledet handlingsnomen subst. ent. nominativ
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. essiv
- heaitin Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- heaitin subst. ent. genitiv
- heaitin subst. ent. nominativ
- heaitit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- heaitit verb transitiv