presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) hoagan hohken
2.p.ent. (don) hoagat hohket
3.p.ent. (son) hoahká hoagai
1.p.tot. (moai) hohke hoagaime
2.p.tot. (doai) hoahkabeahtti hoagaide
3.p.tot. (soai) hoahkaba hoagaiga
1.p.flt. (mii) hoahkat hoagaimet
2.p.flt. (dii) hoahkabehtet hoagaidet
3.p.flt. (sii) hohket hohke
presens nektingsform
(odne in) hoaga
preteritum nektingsform
(ikte in) hoahkan
perf.partisipp
(lean) hoahkan
imperativ 2.p.ent.
(til en) hoaga
imperativ 2.p.tot.
(til to) hoahkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) hohket
(til flere) hoahkket
Eanet sojahanhámit →

hoahkat (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) hoagan hohken
2.p.ent. (don) hoagat hohket
3.p.ent. (son) hoahká hoagai
1.p.tot. (moai) hohke hoagaime
2.p.tot. (doai) hoahkabeahtti hoagaide
3.p.tot. (soai) hoahkaba hoagaiga
1.p.flt. (mii) hoahkat hoagaimet
2.p.flt. (dii) hoahkabehtet hoagaidet
3.p.flt. (sii) hohket hohke
presens nektingsform
(odne in) hoaga
preteritum nektingsform
(ikte in) hoahkan
perf.partisipp
(lean) hoahkan
imperativ 2.p.ent.
(til en) hoaga
imperativ 2.p.tot.
(til to) hoahkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) hohket
(til flere) hoahkket
Eanet sojahanhámit →
hoahkat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hoahkat verb transitiv infinitiv
  • hoahkat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

hoahkat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

hoahka Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hoahka subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
hoahkat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hoahkat verb transitiv infinitiv
  • hoahkat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
hoahkka Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hoahkka subst. flt. nominativ
  • hoahkka subst. ent. akkusativ poss. 2.p.ent.
  • hoahkka subst. ent. genitiv poss. 2.p.ent.