holvut (verb)
-
(verb) ule;
(verb) hyle
- Gumpe holvu.
-
Ulven uler.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
holvut lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. pl. nominativ
- holvut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- holvut verb intransitiv infinitiv
- holvut verb intransitiv
- holvut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English