ent. flt.
nominativ hommá hommát
akkusativ hommá hommáid
genitiv hommá hommáid
illativ hommái hommáide
lokativ hommás hommáin
komitativ hommáin hommáiguin
essiv hommán
Eanet sojahanhámit →

hommá (subst.)

ent. flt.
nominativ hommá hommát
akkusativ hommá hommáid
genitiv hommá hommáid
illativ hommái hommáide
lokativ hommás hommáin
komitativ hommáin hommáiguin
essiv hommán
Eanet sojahanhámit →
hommá Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hommá subst. ent. akkusativ
  • hommá subst. ent. genitiv
  • hommá subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

hommá lea vejolaččat dán sáni hápmi:

hommá Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hommá subst. ent. akkusativ
  • hommá subst. ent. genitiv
  • hommá subst. ent. nominativ
hommát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hommát verb intransitiv imperativ nektingsform
  • hommát verb intransitiv imperativ 2.p.ent.
  • hommát verb intransitiv indikativ presens nektingsform
  • hommát verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.