hommá (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
hommá lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- hommá Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- hommá subst. ent. akkusativ
- hommá subst. ent. genitiv
- hommá subst. ent. nominativ
- hommát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- hommát verb intransitiv imperativ nektingsform
- hommát verb intransitiv imperativ 2.p.ent.
- hommát verb intransitiv indikativ presens nektingsform
- hommát verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.