honorára (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
honorára lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- honorára Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- honorára subst. ent. akkusativ
- honorára subst. ent. genitiv
- honorára subst. ent. nominativ