Neahttadigisánit

ihtit lea vejolaččat dán sáni hápmi:



presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) iđán ihten
2.p.ent. (don) iđát ihtet
3.p.ent. (son) ihtá iđii
1.p.tot. (moai) ihte iđiime
2.p.tot. (doai) ihtibeahtti iđiide
3.p.tot. (soai) ihtiba iđiiga
1.p.flt. (mii) ihtit iđiimet
2.p.flt. (dii) ihtibehtet iđiidet
3.p.flt. (sii) ihtet ihte
presens nektingsform
(odne in) iđe
preteritum nektingsform
(ikte in) ihtán
perf.partisipp
(lean) ihtán
imperativ 2.p.ent.
(til en) iđe
imperativ 2.p.tot.
(til to) ihtti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) ihtet
(til flere) ihttet
Eanet sojahanhámit →

ihtit (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) iđán ihten
2.p.ent. (don) iđát ihtet
3.p.ent. (son) ihtá iđii
1.p.tot. (moai) ihte iđiime
2.p.tot. (doai) ihtibeahtti iđiide
3.p.tot. (soai) ihtiba iđiiga
1.p.flt. (mii) ihtit iđiimet
2.p.flt. (dii) ihtibehtet iđiidet
3.p.flt. (sii) ihtet ihte
presens nektingsform
(odne in) iđe
preteritum nektingsform
(ikte in) ihtán
perf.partisipp
(lean) ihtán
imperativ 2.p.ent.
(til en) iđe
imperativ 2.p.tot.
(til to) ihtti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) ihtet
(til flere) ihttet
Eanet sojahanhámit →
ihtit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • ihtit verb intransitiv infinitiv
  • ihtit verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

Váldde oktavuođa

Váldde oktavuođa (giellatekno@uit.no)

ihtit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

ihtit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • ihtit verb intransitiv infinitiv
  • ihtit verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.