iskkadit (verb)
- (verb) undersøke; holde på å forsøke
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
iskkadit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb infinitiv
- avledning: -d verb indikativ presens 1.p.flt.
- avledning: -d verb indikativ presens 3.p.flt.
- avledning: -d verb indikativ preteritum 2.p.ent.
- iskat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- iskat verb transitiv
- iskkadit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- iskkadit verb transitiv infinitiv
- iskkadit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- iskkadit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- iskkadit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.