johttát (verb)
-
begynne å flytte
- Mii fertet oarjjás johttát.
- Vi må flytte mot vest.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
johttát lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- johtti Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- johtti subst. handlernomen ent. akkusativ poss. 2.p.ent.
- johtti subst. handlernomen ent. genitiv poss. 2.p.ent.
- johtti subst. handlernomen ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- johttáhit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- johttáhit verb transitiv imperativ nektingsform
- johttáhit verb transitiv imperativ 2.p.ent.
- johttáhit verb transitiv indikativ presens nektingsform
- johttát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- johttát verb intransitiv
- johttát verb intransitiv infinitiv
- johttát verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
- johttát verb intransitiv indikativ presens 2.p.ent.