jorahit (verb)
- (verb) rotere; dreie rundt
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
jorahit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/h
-
- avledning: -h verb transitiv infinitiv
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- jorahit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- jorahit verb transitiv infinitiv
- jorahit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- jorahit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- jorahit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- jorrat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- jorrat verb intransitiv