presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) juogán juhken
2.p.ent. (don) juogát juhket
3.p.ent. (son) juohká jugii
1.p.tot. (moai) juhke jugiime
2.p.tot. (doai) juohkibeahtti jugiide
3.p.tot. (soai) juohkiba jugiiga
1.p.flt. (mii) juohkit jugiimet
2.p.flt. (dii) juohkibehtet jugiidet
3.p.flt. (sii) juhket juhke
presens nektingsform
(odne in) juoge
preteritum nektingsform
(ikte in) juohkán
perf.partisipp
(lean) juohkán
imperativ 2.p.ent.
(til en) juoge
imperativ 2.p.tot.
(til to) juohkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) juhket
(til flere) juohkket
Eanet sojahanhámit →

juohkit (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) juogán juhken
2.p.ent. (don) juogát juhket
3.p.ent. (son) juohká jugii
1.p.tot. (moai) juhke jugiime
2.p.tot. (doai) juohkibeahtti jugiide
3.p.tot. (soai) juohkiba jugiiga
1.p.flt. (mii) juohkit jugiimet
2.p.flt. (dii) juohkibehtet jugiidet
3.p.flt. (sii) juhket juhke
presens nektingsform
(odne in) juoge
preteritum nektingsform
(ikte in) juohkán
perf.partisipp
(lean) juohkán
imperativ 2.p.ent.
(til en) juoge
imperativ 2.p.tot.
(til to) juohkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) juhket
(til flere) juohkket
Eanet sojahanhámit →
juohkit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • juohkit verb transitiv infinitiv
  • juohkit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

juohkit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

juohkit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • juohkit verb transitiv infinitiv
  • juohkit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.