láidet (verb)
- (holde i hånden) (verb) leie
- (føre) (verb) lede
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
láidet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- láidet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- láidet verb transitiv
- láidet verb transitiv infinitiv
- láidet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- láidet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.