lávet (verb)
-
(verb) pleie;
(verb) bruke
- Mii lávet bessiid ja lavnnjiid loggut juohke jagi.
- Vi bruker å flekke never og torv hvert år.
lávet (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
lávet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- lávet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- lávet subst. ent. nominativ
- lávet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- lávet verb intransitiv
- lávet verb intransitiv infinitiv
- lávet verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
- lávet verb intransitiv indikativ presens 2.p.ent.
- lávet verb transitiv
- lávet verb transitiv infinitiv
- lávet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- lávet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.