presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) loavttán lokten
2.p.ent. (don) loavttát loktet
3.p.ent. (son) loaktá lovttii
1.p.tot. (moai) lokte lovttiime
2.p.tot. (doai) loaktibeahtti lovttiide
3.p.tot. (soai) loaktiba lovttiiga
1.p.flt. (mii) loaktit lovttiimet
2.p.flt. (dii) loaktibehtet lovttiidet
3.p.flt. (sii) loktet lokte
presens nektingsform
(odne in) loavtte
preteritum nektingsform
(ikte in) loaktán
perf.partisipp
(lean) loaktán
imperativ 2.p.ent.
(til en) loavtte
imperativ 2.p.tot.
(til to) loakti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) loktet
(til flere) loaktet
Eanet sojahanhámit →

loaktit (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) loavttán lokten
2.p.ent. (don) loavttát loktet
3.p.ent. (son) loaktá lovttii
1.p.tot. (moai) lokte lovttiime
2.p.tot. (doai) loaktibeahtti lovttiide
3.p.tot. (soai) loaktiba lovttiiga
1.p.flt. (mii) loaktit lovttiimet
2.p.flt. (dii) loaktibehtet lovttiidet
3.p.flt. (sii) loktet lokte
presens nektingsform
(odne in) loavtte
preteritum nektingsform
(ikte in) loaktán
perf.partisipp
(lean) loaktán
imperativ 2.p.ent.
(til en) loavtte
imperativ 2.p.tot.
(til to) loakti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) loktet
(til flere) loaktet
Eanet sojahanhámit →
loaktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • loaktit verb transitiv infinitiv
  • loaktit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

loaktit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

loaktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • loaktit verb transitiv infinitiv
  • loaktit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.