lonuhit (verb)
- 1. (verb) heve
- 2. (verb) bytte
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
lonuhit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/h
-
- avledning: -h verb transitiv infinitiv
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- lonuhit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- lonuhit verb transitiv infinitiv
- lonuhit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- lonuhit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- lonuhit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- lotnut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- lotnut verb transitiv