luŋká (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
luŋká lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- luŋká Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- luŋká subst. ent. nominativ
- luŋkát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- luŋkát verb intransitiv indikativ presens nektingsform
- luŋkát verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.