presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) máinnun máidnon
2.p.ent. (don) máinnut máidnot
3.p.ent. (son) máidnu máinnui
1.p.tot. (moai) máidno máinnuime
2.p.tot. (doai) máidnubeahtti máinnuide
3.p.tot. (soai) máidnuba máinnuiga
1.p.flt. (mii) máidnut máinnuimet
2.p.flt. (dii) máidnubehtet máinnuidet
3.p.flt. (sii) máidnot máidno
presens nektingsform
(odne in) máinno
preteritum nektingsform
(ikte in) máidnon
perf.partisipp
(lean) máidnon
imperativ 2.p.ent.
(til en) máinno
imperativ 2.p.tot.
(til to) máidnu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) máidnot
Eanet sojahanhámit →

máidnut (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) máinnun máidnon
2.p.ent. (don) máinnut máidnot
3.p.ent. (son) máidnu máinnui
1.p.tot. (moai) máidno máinnuime
2.p.tot. (doai) máidnubeahtti máinnuide
3.p.tot. (soai) máidnuba máinnuiga
1.p.flt. (mii) máidnut máinnuimet
2.p.flt. (dii) máidnubehtet máinnuidet
3.p.flt. (sii) máidnot máidno
presens nektingsform
(odne in) máinno
preteritum nektingsform
(ikte in) máidnon
perf.partisipp
(lean) máidnon
imperativ 2.p.ent.
(til en) máinno
imperativ 2.p.tot.
(til to) máidnu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) máidnot
Eanet sojahanhámit →
máidnut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • máidnut verb transitiv infinitiv
  • máidnut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

máidnut lea vejolaččat dán sáni hápmi:

máidnut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • máidnut verb transitiv infinitiv
  • máidnut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.