mátta (subst.)
- (i lingvistikk) (subst.) stamme
- nederste del eller hvor noe er festet
-
(i sammensetninger)
(subst.) sør-
- máttasámegiella
- sørsamisk språk
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
mátta lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- máddat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- máddat verb transitiv imperativ nektingsform
- máddat verb transitiv imperativ 2.p.ent.
- máddat verb transitiv indikativ presens nektingsform
- mátta Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- mátta adj. attr.
- mátta Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- mátta subst. ent. nominativ