ent. flt.
nominativ maŋŋu maŋut
akkusativ maŋu maŋuid
genitiv maŋu maŋuid
illativ maŋŋui maŋuide
lokativ maŋus maŋuin
komitativ maŋuin maŋuiguin
essiv maŋŋun
Eanet sojahanhámit →

maŋŋu (subst.)

ent. flt.
nominativ maŋŋu maŋut
akkusativ maŋu maŋuid
genitiv maŋu maŋuid
illativ maŋŋui maŋuide
lokativ maŋus maŋuin
komitativ maŋuin maŋuiguin
essiv maŋŋun
Eanet sojahanhámit →
maŋŋu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • maŋŋu subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

maŋŋu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

maŋŋu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • maŋŋu subst. ent. nominativ