mihtádus (subst.)
- 1. (subst.) utmål
- 2. (subst.) mål
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
mihtádus lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- mihtádus Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- mihtádus subst. ent. nominativ