presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) muvttán mukten
2.p.ent. (don) muvttát muktet
3.p.ent. (son) muktá muvttii
1.p.tot. (moai) mukte muvttiime
2.p.tot. (doai) muktibeahtti muvttiide
3.p.tot. (soai) muktiba muvttiiga
1.p.flt. (mii) muktit muvttiimet
2.p.flt. (dii) muktibehtet muvttiidet
3.p.flt. (sii) muktet mukte
presens nektingsform
(odne in) muvtte
preteritum nektingsform
(ikte in) muktán
perf.partisipp
(lean) muktán
imperativ 2.p.ent.
(til en) muvtte
imperativ 2.p.tot.
(til to) mukti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) muktet
Eanet sojahanhámit →

muktit (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) muvttán mukten
2.p.ent. (don) muvttát muktet
3.p.ent. (son) muktá muvttii
1.p.tot. (moai) mukte muvttiime
2.p.tot. (doai) muktibeahtti muvttiide
3.p.tot. (soai) muktiba muvttiiga
1.p.flt. (mii) muktit muvttiimet
2.p.flt. (dii) muktibehtet muvttiidet
3.p.flt. (sii) muktet mukte
presens nektingsform
(odne in) muvtte
preteritum nektingsform
(ikte in) muktán
perf.partisipp
(lean) muktán
imperativ 2.p.ent.
(til en) muvtte
imperativ 2.p.tot.
(til to) mukti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) muktet
Eanet sojahanhámit →
muktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • muktit verb transitiv infinitiv
  • muktit verb transitiv
  • muktit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

muktit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. flt. nominativ
muktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • muktit verb transitiv infinitiv
  • muktit verb transitiv
  • muktit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.