presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) njarttan njarten
2.p.ent. (don) njarttat njartet
3.p.ent. (son) njartá njarttai
1.p.tot. (moai) njarte njarttaime
2.p.tot. (doai) njartabeahtti njarttaide
3.p.tot. (soai) njartaba njarttaiga
1.p.flt. (mii) njartat njarttaimet
2.p.flt. (dii) njartabehtet njarttaidet
3.p.flt. (sii) njartet njarte
presens nektingsform
(odne in) njartta
preteritum nektingsform
(ikte in) njartan
perf.partisipp
(lean) njartan
imperativ 2.p.ent.
(til en) njartta
imperativ 2.p.tot.
(til to) njarti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) njartet
Eanet sojahanhámit →

njartat (verb)

  • bli gjennomvåt
presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) njarttan njarten
2.p.ent. (don) njarttat njartet
3.p.ent. (son) njartá njarttai
1.p.tot. (moai) njarte njarttaime
2.p.tot. (doai) njartabeahtti njarttaide
3.p.tot. (soai) njartaba njarttaiga
1.p.flt. (mii) njartat njarttaimet
2.p.flt. (dii) njartabehtet njarttaidet
3.p.flt. (sii) njartet njarte
presens nektingsform
(odne in) njartta
preteritum nektingsform
(ikte in) njartan
perf.partisipp
(lean) njartan
imperativ 2.p.ent.
(til en) njartta
imperativ 2.p.tot.
(til to) njarti
imperativ 2.p.flt.
(til flere) njartet
Eanet sojahanhámit →
njartat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • njartat verb intransitiv infinitiv
  • njartat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

njartat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

njartadit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • njartadit verb transitiv imperativ nektingsform
  • njartadit verb transitiv imperativ 2.p.ent.
  • njartadit verb transitiv indikativ presens nektingsform
njartat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • njartat verb intransitiv infinitiv
  • njartat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.