ráhtat (verb)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
ráhtat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- ráhta Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- ráhta subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- ráhtat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- ráhtat verb intransitiv infinitiv
- ráhtta Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- ráhtta subst. flt. nominativ