sg. pl.
nominativ reive
reivvet
akkusativ reivve
reivviid
genitiv reivve
reivviid
illativ reivii
reivviide
lokativ reivves
reivviin
komitativ reivviin
reivviiguin
essiv reiven
Eanet sojahanhámit →

reive (subst.)

sg. pl.
nominativ reive
reivvet
akkusativ reivve
reivviid
genitiv reivve
reivviid
illativ reivii
reivviide
lokativ reivves
reivviin
komitativ reivviin
reivviiguin
essiv reiven
Eanet sojahanhámit →
reive Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • reive subst. sg. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

reive lea vejolaččat dán sáni hápmi:

reaivat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • reaivat verb transitiv indikativ presens 1.p.tot.
  • reaivat verb transitiv indikativ preteritum 3.p.flt.
reive Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • reive subst. sg. nominativ