reive (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
reive lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- reaivat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- reaivat verb transitiv indikativ presens 1.p.tot.
- reaivat verb transitiv indikativ preteritum 3.p.flt.
- reive Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- reive subst. ent. nominativ