riđđu (subst.)
- (subst.) kuling; sterk vind
- (tornesamisk dialekt) (subst.) skred
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
riđđu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- riđđu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- riđđu subst. ent. nominativ