riedjat (verb)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
riedjat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- riedja Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- riedja subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- riedjadit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- riedjadit verb intransitiv imperativ nektingsform
- riedjadit verb intransitiv imperativ 2.p.ent.
- riedjadit verb intransitiv indikativ presens nektingsform
- riedjat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- riedjat verb intransitiv infinitiv
- riedjat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.