riehčut (verb)
-
(verb) skrike;
(verb) gnelle
- Skávli riehču.
-
Mása skriker.
- Beana riehču.
-
Hunden gneller.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
riehčut lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- riehčut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- riehčut verb intransitiv infinitiv
- riehčut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English