riibma (subst.)
- (lydlig overensstemmelse) (subst.) rim
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
riibma lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- riibma Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- riibma subst. ent. nominativ