rivvet (verb)
- 1. (verb) røve; ta med makt
- 2. (i fotball) (verb) takle
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
rivvet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- rivvet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- rivvet verb transitiv
- rivvet verb transitiv infinitiv
- rivvet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- rivvet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.