presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) ruiven ruivejin
2.p.ent. (don) ruivet ruivejit
3.p.ent. (son) ruive ruivii
1.p.tot. (moai) ruivejetne ruiviime
2.p.tot. (doai) ruivebeahtti ruiviide
3.p.tot. (soai) ruiveba ruiviiga
1.p.flt. (mii) ruivet ruiviimet
2.p.flt. (dii) ruivebehtet ruiviidet
3.p.flt. (sii) ruivejit ruivejedje
presens nektingsform
(odne in) ruive
preteritum nektingsform
(ikte in) ruiven
perf.partisipp
(lean) ruiven
imperativ 2.p.ent.
(til en) ruive
imperativ 2.p.tot.
(til to) ruivejeahkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) ruivejehket
Eanet sojahanhámit →

ruivet (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) ruiven ruivejin
2.p.ent. (don) ruivet ruivejit
3.p.ent. (son) ruive ruivii
1.p.tot. (moai) ruivejetne ruiviime
2.p.tot. (doai) ruivebeahtti ruiviide
3.p.tot. (soai) ruiveba ruiviiga
1.p.flt. (mii) ruivet ruiviimet
2.p.flt. (dii) ruivebehtet ruiviidet
3.p.flt. (sii) ruivejit ruivejedje
presens nektingsform
(odne in) ruive
preteritum nektingsform
(ikte in) ruiven
perf.partisipp
(lean) ruiven
imperativ 2.p.ent.
(til en) ruive
imperativ 2.p.tot.
(til to) ruivejeahkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) ruivejehket
Eanet sojahanhámit →
ruivet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • ruivet verb transitiv
  • ruivet verb transitiv infinitiv
  • ruivet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
  • ruivet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

ruivet lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/d
  • avledning: -d verb imperativ nektingsform
  • avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
  • avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
Der/h
  • avledning: -h verb imperativ nektingsform
  • avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
  • avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
ruivet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • ruivet verb transitiv
  • ruivet verb transitiv infinitiv
  • ruivet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
  • ruivet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.