ent. flt.
nominativ rusttet rusttegat
akkusativ rusttega rusttegiid
genitiv rusttega rusttegiid
illativ rusttegii rusttegiidda
lokativ rusttegis rusttegiin
komitativ rusttegiin rusttegiiguin
essiv rusttegin
Eanet sojahanhámit →

rusttet (subst.)

ent. flt.
nominativ rusttet rusttegat
akkusativ rusttega rusttegiid
genitiv rusttega rusttegiid
illativ rusttegii rusttegiidda
lokativ rusttegis rusttegiin
komitativ rusttegiin rusttegiiguin
essiv rusttegin
Eanet sojahanhámit →
rusttet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • rusttet subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

rusttet lea vejolaččat dán sáni hápmi:

rusttet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • rusttet subst. ent. nominativ