sáhttit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
presens (odne) | preteritum (ikte) | |
---|---|---|
1.p.ent. | (mun) sáhtán | sáhtten |
2.p.ent. | (don) sáhtát | sáhttet |
3.p.ent. | (son) sáhttá | sáhtii |
1.p.tot. | (moai) sáhtte | sáhtiime |
2.p.tot. | (doai) sáhttibeahtti | sáhtiide |
3.p.tot. | (soai) sáhttiba | sáhtiiga |
1.p.flt. | (mii) sáhttit | sáhtiimet |
2.p.flt. | (dii) sáhttibehtet | sáhtiidet |
3.p.flt. | (sii) sáhttet | sáhtte |
- presens nektingsform
- (odne in) sáhte
- preteritum nektingsform
- (ikte in) sáhttán
- perf.partisipp
- (lean) sáhttán
- imperativ 2.p.ent.
- (til en) sáhte
- imperativ 2.p.tot.
- (til to) sáhtti
- imperativ 2.p.flt.
- (til flere) sáhttet
sáhttit (verb)
-
(verb) kunne;
ha høve til
- Doppe sáhttá speallat biljárda, dánset ja deaivvadit eará nuoraiguin.
- Der kan man spille biljard, danse og treffe andre ungdommer.
presens (odne) | preteritum (ikte) | |
---|---|---|
1.p.ent. | (mun) sáhtán | sáhtten |
2.p.ent. | (don) sáhtát | sáhttet |
3.p.ent. | (son) sáhttá | sáhtii |
1.p.tot. | (moai) sáhtte | sáhtiime |
2.p.tot. | (doai) sáhttibeahtti | sáhtiide |
3.p.tot. | (soai) sáhttiba | sáhtiiga |
1.p.flt. | (mii) sáhttit | sáhtiimet |
2.p.flt. | (dii) sáhttibehtet | sáhtiidet |
3.p.flt. | (sii) sáhttet | sáhtte |
- presens nektingsform
- (odne in) sáhte
- preteritum nektingsform
- (ikte in) sáhttán
- perf.partisipp
- (lean) sáhttán
- imperativ 2.p.ent.
- (til en) sáhte
- imperativ 2.p.tot.
- (til to) sáhtti
- imperativ 2.p.flt.
- (til flere) sáhttet
- sáhttit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- sáhttit verb intransitiv infinitiv
- sáhttit verb intransitiv
- sáhttit verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
sáhttit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. flt. nominativ
- sáhttit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- sáhttit verb intransitiv infinitiv
- sáhttit verb intransitiv
- sáhttit verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.