seailut (verb)
- (verb) bevares
- klare seg
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
seailut lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. flt. nominativ
- seailudit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- seailudit verb transitiv imperativ nektingsform
- seailudit verb transitiv imperativ 2.p.ent.
- seailudit verb transitiv indikativ presens nektingsform
- seailut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- seailut verb intransitiv infinitiv
- seailut verb intransitiv
- seailut verb intransitiv imperativ 1.p.flt.
- seailut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.