skurdnját (verb)
- være motløs; (verb) surmule
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
skurdnját lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- skurdnji Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- skurdnji subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- skurdnját Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- skurdnját verb intransitiv
- skurdnját verb intransitiv infinitiv
- skurdnját verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
- skurdnját verb intransitiv indikativ presens 2.p.ent.