presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) stađan stađđen
2.p.ent. (don) stađat stađđet
3.p.ent. (son) stađđá stađai
1.p.tot. (moai) stađđe stađaime
2.p.tot. (doai) stađđabeahtti stađaide
3.p.tot. (soai) stađđaba stađaiga
1.p.flt. (mii) stađđat stađaimet
2.p.flt. (dii) stađđabehtet stađaidet
3.p.flt. (sii) stađđet stađđe
presens nektingsform
(odne in) stađa
preteritum nektingsform
(ikte in) stađđan
perf.partisipp
(lean) stađđan
imperativ 2.p.ent.
(til en) stađa
imperativ 2.p.tot.
(til to) stađđi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) stađđet
Eanet sojahanhámit →

stađđat (verb)

  • få ro til noe; gi seg tid til noe
presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) stađan stađđen
2.p.ent. (don) stađat stađđet
3.p.ent. (son) stađđá stađai
1.p.tot. (moai) stađđe stađaime
2.p.tot. (doai) stađđabeahtti stađaide
3.p.tot. (soai) stađđaba stađaiga
1.p.flt. (mii) stađđat stađaimet
2.p.flt. (dii) stađđabehtet stađaidet
3.p.flt. (sii) stađđet stađđe
presens nektingsform
(odne in) stađa
preteritum nektingsform
(ikte in) stađđan
perf.partisipp
(lean) stađđan
imperativ 2.p.ent.
(til en) stađa
imperativ 2.p.tot.
(til to) stađđi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) stađđet
Eanet sojahanhámit →
stađđat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • stađđat verb intransitiv infinitiv
  • stađđat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

stađđat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

stađđat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • stađđat verb intransitiv infinitiv
  • stađđat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.