steiket (verb)
- (i steikepanne) (verb) steike
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
steiket lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- steiket Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- steiket verb transitiv
- steiket verb transitiv infinitiv
- steiket verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- steiket verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.