stirdu (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
stirdu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- stirdu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- stirdu subst. ent. nominativ
- stirdut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- stirdut verb intransitiv imperativ 1.p.tot.
- stirdut verb intransitiv imperativ 2.p.tot.
- stirdut verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.
- stirdut verb intransitiv pres.partisipp