presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) suoibbun suibon
2.p.ent. (don) suoibbut suibot
3.p.ent. (son) suoibu suoibbui
1.p.tot. (moai) suibo suoibbuime
2.p.tot. (doai) suoibubeahtti suoibbuide
3.p.tot. (soai) suoibuba suoibbuiga
1.p.flt. (mii) suoibut suoibbuimet
2.p.flt. (dii) suoibubehtet suoibbuidet
3.p.flt. (sii) suibot suibo
presens nektingsform
(odne in) suoibbo
preteritum nektingsform
(ikte in) suibon
perf.partisipp
(lean) suibon
imperativ 2.p.ent.
(til en) suoibbo
imperativ 2.p.tot.
(til to) suoibu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) suibot
(til flere) suoibot
Eanet sojahanhámit →

suoibut (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) suoibbun suibon
2.p.ent. (don) suoibbut suibot
3.p.ent. (son) suoibu suoibbui
1.p.tot. (moai) suibo suoibbuime
2.p.tot. (doai) suoibubeahtti suoibbuide
3.p.tot. (soai) suoibuba suoibbuiga
1.p.flt. (mii) suoibut suoibbuimet
2.p.flt. (dii) suoibubehtet suoibbuidet
3.p.flt. (sii) suibot suibo
presens nektingsform
(odne in) suoibbo
preteritum nektingsform
(ikte in) suibon
perf.partisipp
(lean) suibon
imperativ 2.p.ent.
(til en) suoibbo
imperativ 2.p.tot.
(til to) suoibu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) suibot
(til flere) suoibot
Eanet sojahanhámit →
suoibut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • suoibut verb intransitiv infinitiv
  • suoibut verb intransitiv
  • suoibut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

suoibut lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. flt. nominativ
suoibut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • suoibut verb intransitiv infinitiv
  • suoibut verb intransitiv
  • suoibut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.