váhččet (verb)
-
(verb) løye
- Biegga lea váhččen.
- Vinden har løyet.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
váhččet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- váhččet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- váhččet verb intransitiv infinitiv