várret (verb)
- (verb) advare
- sette av
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
várret lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- várret Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- várret verb transitiv
- várret verb transitiv infinitiv
- várret verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- várret verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.