vásihit (verb)
-
(verb) erfare;
(verb) oppleve
- Muhto nieida lei vásihan dán nu dávjá, ahte diđii movt lea.
- Men jenta hadde opplevd dette så ofte, ante hun visste hvordan det er.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
vásihit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/h
-
- avledning: -h verb transitiv infinitiv
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- vásihit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- vásihit verb transitiv infinitiv
- vásihit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- vásihit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- vásihit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- vássit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- vássit verb intransitiv