vearka (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
vearka lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- vearka Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- vearka subst. ent. nominativ