ent. flt.
nominativ vearka vearkkat
akkusativ vearkka vearkkaid
genitiv vearkka vearkkaid
illativ verkii vearkkaide
lokativ vearkkas vearkkain
komitativ vearkkain vearkkaiguin
essiv vearkan
Eanet sojahanhámit →

vearka (subst.)

ent. flt.
nominativ vearka vearkkat
akkusativ vearkka vearkkaid
genitiv vearkka vearkkaid
illativ verkii vearkkaide
lokativ vearkkas vearkkain
komitativ vearkkain vearkkaiguin
essiv vearkan
Eanet sojahanhámit →
vearka Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • vearka subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

vearka lea vejolaččat dán sáni hápmi:

vearka Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • vearka subst. ent. nominativ