veiggodit (verb)
-
(verb) skumre;
(verb) mørkne
- Beaivi luoitá ja veiggodišgoahtá.
- Sola går ned og det begynner å bli skumre.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
veiggodit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- veiggodit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- veiggodit verb intransitiv infinitiv