presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) višan viššen
2.p.ent. (don) višat viššet
3.p.ent. (son) viššá višai
1.p.tot. (moai) višše višaime
2.p.tot. (doai) viššabeahtti višaide
3.p.tot. (soai) viššaba višaiga
1.p.flt. (mii) viššat višaimet
2.p.flt. (dii) viššabehtet višaidet
3.p.flt. (sii) viššet višše
presens nektingsform
(odne in) viša
preteritum nektingsform
(ikte in) viššan
perf.partisipp
(lean) viššan
imperativ 2.p.ent.
(til en) viša
imperativ 2.p.tot.
(til to) višši
imperativ 2.p.flt.
(til flere) viššet
Eanet sojahanhámit →

viššat (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) višan viššen
2.p.ent. (don) višat viššet
3.p.ent. (son) viššá višai
1.p.tot. (moai) višše višaime
2.p.tot. (doai) viššabeahtti višaide
3.p.tot. (soai) viššaba višaiga
1.p.flt. (mii) viššat višaimet
2.p.flt. (dii) viššabehtet višaidet
3.p.flt. (sii) viššet višše
presens nektingsform
(odne in) viša
preteritum nektingsform
(ikte in) viššan
perf.partisipp
(lean) viššan
imperativ 2.p.ent.
(til en) viša
imperativ 2.p.tot.
(til to) višši
imperativ 2.p.flt.
(til flere) viššet
Eanet sojahanhámit →
viššat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • viššat verb transitiv infinitiv
  • viššat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

viššat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

viššat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • Viššat subst. egennavn ent. nominativ
viššat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • viššat verb transitiv infinitiv
  • viššat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.