viessu (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
viessu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- viessat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- viessat verb intransitiv imperativ 1.p.tot.
- viessu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- viessu subst. ent. nominativ
- viessut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- viessut verb intransitiv imperativ 1.p.tot.
- viessut verb intransitiv imperativ 2.p.tot.
- viessut verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.
- viessut verb intransitiv pres.partisipp