vihkket (verb)
-
(fastsette vekt)
(verb) veie
- Mun vihkken buđehiid.
- Jeg veier potetene.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
vihkket lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- vihkkehit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- vihkkehit verb transitiv imperativ nektingsform
- vihkkehit verb transitiv imperativ 2.p.ent.
- vihkkehit verb transitiv indikativ presens nektingsform
- vihkket Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- vihkket verb transitiv
- vihkket verb transitiv infinitiv
- vihkket verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- vihkket verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.