ádjit (verb)
-
1.
(verb) expulsar
(TV)
- El jefe expulsó al empleado.
- Hoavda ájii bargi.
-
2.
(verb) rechazar
(TV)
- giellásiid ádjit ruoktot
- rechazar mentiras
-
3.
(verb) conducirse
(IV)
- gielisin ádjit
- conducirse con mentiras
-
4.
(Yendo tras algo o alguien para conducirlo a un lugar)
(verb) llevar
(TV)
- Son ádjá sávzzaid gárdái.
- Lleva a las ovejas hacia el vallado.
-
5.
(verb) ahuyentar
(TV)
- Un buen perro ahuyenta a los lobos.
- Buorre beana ádjá gumppiid.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
ádjit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- ádjit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- Ádjit subst. egennavn sg. nominativo
- Ádjit subst. egennavn attr.
- Ádjit subst. egennavn sg. acusativo
- Ádjit subst. egennavn sg. genitivo
- ádjit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- ádjit verb transitiv infinitivo
- ádjit verb transitiv indicativo presente primera persona plural
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English