áhpehuvvat (verb)
- 1. (verb) debilitarse (IV)
- 2. (VLc) perder fuerza (IV)
- 3. (verb) agotarse (IV)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
áhpehuvvat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/huvva Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- avledning: -huvva verb intransitiv infinitivo
- huvva Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- huvva subst. sg. nominativo poss. 2.p.ent.
- ábit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- ábit subst.
- áhpeheapme Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- áhpeheapme adj.
- áhpehuvvat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- áhpehuvvat verb intransitiv infinitivo
- áhpi Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- áhpi subst.
- áhppi Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- áhppi subst.
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English