sg. pl.
nominativo árran árranat
acusativo árrana árraniid
genitivo árrana árraniid
ilativo árranii árraniidda
locativo árranis árraniin
comitativo árraniin árraniiguin
esivo árranin
Eanet sojahanhámit →

árran (subst.)

sg. pl.
nominativo árran árranat
acusativo árrana árraniid
genitivo árrana árraniid
ilativo árranii árraniidda
locativo árranis árraniin
comitativo árraniin árraniiguin
esivo árranin
Eanet sojahanhámit →
árran Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árran subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

árran lea vejolaččat dán sáni hápmi:

árran Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árran subst. sg. nominativo
árranit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árranit verb intransitiv indicativo presente negación