árvalus (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
árvalus lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- árvalit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- árvalit verb transitiv imperativo tercera persona singular
- árvalus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- árvalus subst. sg. nominativo
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English