sg. pl.
nominativo árvalus árvalusat
acusativo árvalusa árvalusaid
genitivo árvalusa árvalusaid
ilativo árvalussii árvalusaide
locativo árvalusas árvalusain
comitativo árvalusain árvalusaiguin
esivo árvalussan
Eanet sojahanhámit →

árvalus (subst.)

sg. pl.
nominativo árvalus árvalusat
acusativo árvalusa árvalusaid
genitivo árvalusa árvalusaid
ilativo árvalussii árvalusaide
locativo árvalusas árvalusain
comitativo árvalusain árvalusaiguin
esivo árvalussan
Eanet sojahanhámit →
árvalus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árvalus subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

árvalus lea vejolaččat dán sáni hápmi:

árvalit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árvalit verb transitiv imperativo tercera persona singular
árvalus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árvalus subst. sg. nominativo