sg. pl.
nominativo árvu árvvut
acusativo árvvu árvvuid
genitivo árvvu árvvuid
ilativo árvui árvvuide
locativo árvvus árvvuin
comitativo árvvuin árvvuiguin
esivo árvun
Eanet sojahanhámit →

árvu (subst.)

sg. pl.
nominativo árvu árvvut
acusativo árvvu árvvuid
genitivo árvvu árvvuid
ilativo árvui árvvuide
locativo árvvus árvvuin
comitativo árvvuin árvvuiguin
esivo árvun
Eanet sojahanhámit →
árvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árvu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

árvu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

árvu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • árvu subst. sg. nominativo